Ta¿ Öyküler

Ne zaman bälad¿? Hat¿rlam¿yorum. Nas¿l bälad¿? Onu da hat¿rlam¿yorum. Tek akl¿mda kalan karanl¿k ve kasvetli bir geceydi. Tüm h¿nc¿yla yä¿yordu yämur. Damlalar her ¿im¿ekte bär¿ y¿rt¿lan bir kubbenin parçalar¿ gibi köyün üzerine dü¿üyordu. Gece yar¿s¿ olmal¿yd¿. Adam endi¿elerini benli¿ine bohça yapm¿¿ ko¿uyordu. Nefes nefese kalm¿¿t¿. Korkusu ve telä¿ bedenini sarm¿¿, kalbinin her at¿¿¿nda gök gürlüyor, derin her soluk al¿¿¿nda rüzgâr, äaçlar¿ yere yat¿rmak isteyen inad¿na kap¿lm¿¿ gibi daha bir ¿iddetleniyordu. Köyün meydan¿na geldi¿inde yan yana duran birkaç tä evin ortas¿ndakinin önünde soluksuz durdu. Ellerini dizlerinin üzerine koydu. Derin derin nefes alarak havaya ve eve bakt¿. Hep Setenay kendisine gelmi¿ti. Buras¿ olmal¿ diye dü¿ündü. Kap¿s¿ k¿rm¿z¿ kökboyas¿yla boyanm¿¿ tahta bir kap¿yd¿. Kap¿n¿n üstünde yämuru engelleyen ah¿ap bir sundurma ve sundurman¿n her iki yan¿nda evin önünü ayd¿nlatan iki küçük me¿ale yan¿yordu. Üstündeki ve yan¿ndaki tä s¿ralar¿nda süslemeler bulunuyordu. Süslemeler hem girmesini hem gitmesini ister gibiydi.