Autofictions of AIDS: Pijn om te leven en pijn om te sterven

Het einde van de twintigste eeuw in de literatuur is een periode die wordt gekenmerkt door de wens om zich te bevrijden van oude theoretische ketenen. Barrières, ooit onoverkomelijk, worden tussen genres opgeheven: terwijl autobiografie als onverenigbaar met fictie werd beschouwd, wordt autofictie geboren. De dood van het millennium brengt daarom de ondermijning van een hele verre esthetische traditie met zich mee, maar niet alleen omdat deze omwentelingen gepaard gaan met een diepgaande bevraging van de samenleving als geheel. Inderdaad, aan het begin van ongebreideld consumentisme en ecologisch bewustzijn, verschijnt het kapitalisme als een verouderd model, terwijl de ideologie van transparantie die het digitale tijdperk kenmerkt, zijn grenzen begint te vertonen.